Zajrzyj do środka – zbadaj jelito

Wczesna diagnoza – kluczem do sukcesu w terapii raka jelita grubego
Pierwsze objawy nowotworu często umykają naszej uwadze, ponieważ są bardzo niespecyficzne i w większości przypadków przypominają powszechne dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Zdarza się, że często są bagatelizowane i nieutożsamiane z takimi zagrożeniami, jak rak jelita grubego czy rak odbytu.

Niestety rak jelita grubego może rozwijać się nawet do 10 lat, nie dając wczesnych objawów. Nie są one też specyficzne, dlatego warto ich nie lekceważyć. Jeśli objawy takie jak ból brzucha, naprzemienne zaparcia i biegunki, krew w kale, osłabienie, nieplanowany spadek masy ciała utrzymują się dłużej niż 2-3 tygodnie, należy pilnie zgłosić się do lekarza.

W leczeniu raka jelita grubego tylko wczesna diagnoza daje większe szanse na skuteczny zabieg chirurgiczny. Rodzaj przeprowadzanej operacji zależy od stadium raka i miejsca jego występowania.

Jakie zabiegi chirurgiczne wykonuje się
w przypadku raka jelita grubego:

Polipektomia – w trakcie badania kolonoskopowego (przesiewowego lub diagnostycznego), możemy bezboleśnie usunąć polipy.
Wczesna resekcja – przez kolonoskop można usunąć również miejscowe zmiany nowotworowe na wewnętrznej wyściółce okrężnicy wraz z niewielką ilością otaczającej zdrowej tkanki.
Kolektomia/Hemikolektomia – usunięcie części okrężnicy (resekcja częściowa) lub nowotworu z niewielką ilością zdrowej tkanki wokół niego. Dwa końce pozostałej okrężnicy są zszywane lub spinane z powrotem – nazywa się to zespoleniem. Resekcja guza po prawej stronie okrężnicy (wstępującej) to hemikolektomią prawostronną. Resekcja guza po lewej stronie okrężnicy (zstępującej) to hemikolektomią lewostronną. Resekcja guza w esicy to resekcja esicy. Hemikolektomia prawo i lewostronna są czasami rozszerzane do okrężnicy poprzecznej i są wtedy nazywane rozszerzoną (prawostronną lub lewostronną) hemikolektomią.

W przypadku tych procedur wymagana jest operacja brzuszna
i można je zrobić na dwa sposoby:

Laparotomia – operacja otwarta wykonywana przez jedno długie nacięcie w brzuchu lub
Laparoskopia tzw. chirurgia przez „dziurkę od klucza”. Procedura ta wykonywana jest przez wiele mniejszych nacięć na powłoce brzusznej, przy użyciu laparoskopu, czyli długiej, cienkiej rurki z małą kamerą i światłem na końcu. Dzięki niej chirurg może zobaczyć wnętrze jamy brzusznej. Laparoskop umieszczany jest w jednym z małych nacięć, a przez pozostałe wprowadza się długie, cienkie instrumenty by przeprowadzić operację.

Operacje laparoskopowe pozwalają pacjentom szybciej wracać do zdrowia
i wcześniej opuścić szpital.

Rodzaje operacji w przypadku raka odbytnicy

Wycięcie przezodbytnicze (TAE) – wczesne nowotwory odbytnicy w stadium I, małe guzy usuwane są przez odbyt wraz z niewielką ilością otaczającej tkanki. pozostawiając nienaruszone odbyt i zwieracz.
Przezodbytnicza mikrochirurgia endoskopowa (TEM) – wczesne stadium I raka, który jest umiejscowiony wyżej w odbytnicy. Prowadzona jest przez monitor wideo. Chirurg używa specjalnego sprzętu, przez kanał odbytu, aby usunąć guz i węzły chłonne. Czas gojenia jest znacznie krótszy.
Niska resekcja przednia (LAR) – niektóre postacie raka odbytnicy w I stopniu zaawansowania oraz rak w II lub III stopniu zaawansowania w górnej części odbytnicy (blisko miejsca, w którym łączy się ona z okrężnicą) mogą być usunięte metodą niskiej resekcji przedniej (LAR). Podczas operacji, część odbytnicy zawierająca guz jest usuwana wraz z otaczającymi ją węzłami chłonnymi. Okrężnica jest następnie dołączana do pozostałej części odbytnicy. U niektórych pacjentów może być konieczne wyłonienie kolostomii, co skutkuje powstaniem stomii w jamie brzusznej.
Resekcja brzuszno-kroczowa (APR) Ten rodzaj operacji może być stosowany w leczeniu niektórych nowotworów I i II stopnia w dolnej części odbytnicy, gdy guz rozrasta się do mięśnia zwieracza lub pobliskich mięśni, które pomagają kontrolować przepływ moczu. Operacja ta jest bardziej inwazyjna niż niska resekcja przednia, ponieważ usuwany jest odbyt i tworzona jest stała kolostomia, aby umożliwić wydalanie stolca z organizmu.